Wat is een ‘mompreneur’? En is dit iets positiefs?
Ik noem mezelf sinds de geboorte van m’n zoontje een ‘mompreneur’. Maar wat is het nou eigenlijk? En is het een positieve titel om mezelf te geven, of juist niet?
Laat ik bij het begin beginnen: wat is een ‘mompreneur’ eigenlijk?
Definitie mompreneur
Wikipedia omschrijft de term als volgt:
A mompreneur is a female business owner who is actively balances the roles of mother and of entrepreneur.
Mompreneur is dus een samenvoeging van ‘moeder’ (mom) en ondernemer (entrepreneur). Je bent dus beiden en je zoekt daar telkens een goede balans in. In andere landen worden overigens ook synoniemen als ‘mumpreneur‘ en ‘mom boss‘ gebruikt.
Hoewel de term pas sinds een tijdje wat vaker opduikt in Nederland, gaat de mompreneur al even mee in het buitenland. De titel verscheen voor het eerst in 1994; ruim 25 jaar geleden dus! In landen als Groot-Brittannië, Amerika en Canada zijn er hele netwerkgroepen vol mompreneurs en er zijn zelfs tijdschriften in omloop die zich volledig richten op de ondernemende moeder. Vaak wordt de definitie gelinkt aan moeders die een eigen business hebben die ze vanuit huis kunnen runnen.
Mijn eigen definitie
Ik zie het zelf als een iets breder iets. Ja, je bent moeder. Ja, je bent ondernemer. Maar dat hoeft écht niet per se vanuit huis. Ik kies er zelf bijvoorbeeld bewust voor om buitenshuis te werken wanneer het kan. Het gaat om de vrijheid die het leven als een mompreneur biedt: als je thuis wil werken, be my guest. Maar als jij liever je biezen pakt en vanuit Bali je ding wil doen, dan kan dat ook. Of kies voor een tussenweg: ik heb zelf een tijdje een plek bij een co-working gehuurd en heb nu mijn eigen (gedeelde) kantoor. Wat jij wilt!
Het gaat er (wat mij betreft) om dat je als mompreneur de keuze voor jezelf creëert: waar je wil werken, wanneer je wil werken, hoe je wil werken en hoeveel je wil werken. En dat in combinatie met het runnen van je leven thuis. Je zoekt continu naar een goede balans: je wilt immers je bedrijf laten groeien, maar ook tijd voor je gezin hebben.
Negatieve associaties
Rondom het label ‘mompreneur’ is nogal wat te doen. Lang niet iedereen ziet het als iets positiefs. Het zou anti-feministisch en neerbuigend zijn. Je bent immers toch gewoon een vrouw die het ondernemen combineert met het moederschap? Het heeft toch niet zoveel met elkaar te maken? Het staat toch los van elkaar? En daarnaast: je noemt vaders met een eigen bedrijf toch ook geen ‘dadpreneur’? Daar is zeker wat voor te zeggen.
Maar toch zie ik het anders.
Waarom ik het wél iets positiefs vind
Ik vind de term ‘mompreneur’ wél iets positiefs. Het geeft namelijk extra context aan jou als persoon. Natuurlijk ben je ‘gewoon’ ondernemer. Natuurlijk ben je ‘gewoon’ moeder. Je bent beiden. En je bent beiden bewust.
Ik ben dan wel gestart met ondernemen voordat ik aan kinderen begon, het was destijds wel een van de drijfveren om überhaupt voor mezelf te beginnen. Nu ik moeder ben, ben ik een nieuw bedrijf aan het opzetten. Om andere moeders te helpen, maar ook voor mezelf: ik wil mijn kind de beste toekomst geven die ik voor hem mogelijk kan maken én relaxt leven leiden. Ik heb extra drijfveren naast puur en alleen (financiële) vrijheid.
Daarnaast geeft het een extra dimensie aan het ondernemerschap: als mompreneur run je eigenlijk twee ondernemingen:
- Je zakelijke business die (als het goed is) geld oplevert
- Je business thuis (kinderen voeden zich toch echt niet zelf op) dat eigenlijk alleen maar geld kost.
Je wilt je eigen bedrijf laten groeien en het liefst zo snel mogelijk, maar je wilt ook genoeg tijd hebben met je kids en ze zoveel mogelijk zien opgroeien. Je bedrijf is net zo belangrijk als je gezin. En in die twee bedrijven moet je continu een balans zien te vinden.
Plus: ik gebruik de term uit vrije wil. Iedereen die zichzelf mompreneur noemt, doet dat omdat ze het zelf willen. Niet omdat iemand ze dwingt of het label oplegt. Ik doe het omdat ik maar wat trots ben op de combinatie en die roep ik graag van de daken.
